123ريشه دارد كه همزمان با حرم علوى ساخته شده و «البراقى» آن را به شاه عباس اوّل نسبت مى‌دهد، همانطور كه ميان مردم نجف نيز اينگونه شايع است.»
شيخ محمد حرز الدين در شرح حال ميرزا هادى خراسانى، او را مردى اهل مطالعه در تاريخ توصيف كرده و اين سخن را از او نقل مى كند كه:
«اين مسجد به نام مسجد الرأس شناخته شد و آن را غازان بن هولاكوخان بنا نهاد. ساخت آن يك‌سال كامل به طول انجاميد. غازان خان، ميان نجف و مسجد «حنانه» در وادى «ثويه» چادر زده بود تا اينكه بناى آن را كامل كرد.»
در حاشيۀ كتاب «معارف الرجال» آمده است: «غازان خان در سال 703ه. برابر با سال 1304م. در رى در گذشت.»
در مورد سبب نامگذارى اين مسجد به «مسجد الرأس» دو احتمال وجود دارد:
اول: موقعيت مسجد؛ چرا كه در سمت سرِ حضرت (ع) واقع است.
دوم: روايات؛ از امام صادق (ع) نقل شده كه سرِ امام حسين (ع) در اين مسجد دفن شده است؛ از جملۀ آنها است روايتى كه عبدالكريم بن طاووس، شيخ كلينى و ابن قولويه از زيدبن ابى طلحه نقل مى‌كنند كه گفت:
وقتى امام صادق (ع) در حيره بودند، به من فرمودند: نمى‌خواهى به آنچه كه به تو وعده داده بودم عمل كنم؟ گفتم: ميخواهم - مرادش بردن من براى زيارت قبر اميرالمؤمنين (ع) بود - در اين هنگام امام (ع) و اسماعيل سوار بر مركب شدند و من نيز با ايشان سوار شدم. وقتى از وادى «ثويه» عبور كرد، ميان حيره و نجف، جنب ريگ‌هاى سفيد و روشن پياده شد و اسماعيل هم پايين آمد و من نيز از مركب پياده شدم. حضرت نماز گزاردند و اسماعيل هم با آن حضرت نماز گزارد و من نيز نماز گذاردم. امام (ع) به اسماعيل فرمودند: برخيز و بر جدّت حسين (ع) سلام ده. گفتم: جانم به قربانت! مگر امام حسين (ع) در كربلا نيستند؟ فرمودند: بله، در كربلا هستند، ولى آنگاه كه سر او را به شام مى‌بردند، يكى از دوستان ما آن را ربود و كنار امير مؤمنان (ع) به خاك سپرد» . 1
شيخ محمد حرز الدين، از ميرزا هادى خراسانى و از او «سيد داوود رفيعى» و او از پدرش و