18ولى ما در تفسير كاشف با توجه به تناسب و ترادف آيات اثبات كرده‌ايم كه اينطور نيست. يعنى آنجا اين آيه را با توجه به فضاى كل سوره ديده‌ايم كه نهايتاً اثبات كرده‌ايم كه به طور مثال در عين ارتباط با مواد غذايى با ولايت على عليه السلام هم در ارتباط است. 1
جالب است مفسر بزرگى چون فخر رازى تحت تأثير قبل و بعد آيه 67 مى‌گويد: چون قبل و بعد آيه راجع به يهوديان است لذا ما از روايات ثبوتيه ولايت دست برمى‌داريم.
توضيح اينكه برخلاف نظر فخر رازى بايد خاطرنشان كنيم كه اتفاقاً با توجه به فضاى كل آيات آيه‌هاى ماقبل اين آيات كاملاً در مورد ولايت على عليه السلام صدق مى‌كنند.
يعنى با توجه به فضاى تاريخى سوره و اينكه سوره مائده جزو آخرين سوره‌هاى نازله بر پيامبرست، عقلاً و نقلاً ضرورت جانشينى در اين برهه امرى بايسته مى‌باشد. از طرفى ديگر ما با پديدۀ مهاجرت يهوديان به مدينه روبرو هستيم كه به خاطر نشانه‌هايى كه از پيامبر آخرالزمان در تورات داشتند به رسول‌اللّٰه روى آوردند و حضرت هم استقبال كردند و در پى آن قانون (امة واحدة) را نوشتند و به سوى مسجدالاقصى نماز خواندند.
اما شرايط در طول زمان مطابق با روح استكبارى يهوديان كه مى‌خواستند پيامبر از نسل بنى‌اسرائيل باشد نه بنى‌اسماعيل پيش نرفت. از طرفى پيامبر زمينه‌هاى اين سلطه استكبارى را از بين بردند و يهوديان را كه از افتراق اوس و خزرج به نفع خود سود برده بودند آشتى داده و اين دو طايفه را به صلح دعوت كردند.
از ديگر اقدامات پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و اصولاً پروسه اسلام، دادن كتاب و علم به اعراب بود كه در پى آن نظر يهوديان را كه فقط خود را اهل كتاب و علم مى‌دانستند و از اين موقعيت براى برترى‌جويى علمى و قصه‌سرايى و نقل اسرائيليات سود مى‌بردند، خنثى نمود.
«قُلْ يٰا أَهْلَ الْكِتٰابِ لَسْتُمْ عَلىٰ شَيْءٍ حَتّٰى تُقِيمُوا التَّوْرٰاةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ مٰا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ