94صادق عليه السلام،است.سيف بن عَميره نخعى كوفى،از اصحاب بزرگوار امام صادق و امام كاظم عليهما السلام و از راويان برجستۀ مشهور شيعه است كه رجال شناسان بزرگى چون شيخ طوسى (در فهرست)،نجاشى (در رجال)،علاّمۀ حلى (در خلاصة الأقوال)،ابن داوود (در رجال) و علاّمۀ مجلسى (در وجيزه) به وثاقت وى تصريح كرده‌اند.«سيف بن عَميره»همچنين از جمله راويان زيارت معروف عاشورا (به نقل از امام باقر عليه السلام) است كه در رثاى سالار شهيدان عليه السلام چكامۀ 1بلند و پرسوزى دارد كه بزرگان بسيارى آن را در كتاب‌هاى خود به صورت مختصر يا مفصل،آورده‌اند.در دو بيت از ابيات قصيدۀ سيف بن عميره،نامى از حضرت‌رقيه برده شده است كه فقط به همان دو بيت اشاره مى‌كنيم: و رقيّة رقّ الحسود لضعفها
و رقيّه‌اى كه حسود،بر ضعف او دل سوزاند،حتى كسى كه عذر نمى‌پذيرد،او را معذور دانست.
فراموش نكرده‌ام خانم را و سكينه و رقيه را،بر او مى‌گريند با حسرت و آه.
ب) يكى ديگر از مآخذ كهن ما كه در آن،ضمن شرح جريانات عاشورا،نامى از حضرت رقيه عليها السلام به ميان آمده،كتاب مشهور«لهوف»،نوشتۀ محدّث و مورّخ جليل‌القدر،سيّد بن طاووس (متوفّاى 664 ه.ق) است.
سيّد بن طاووس مى‌نويسد:حضرت سيدالشّهدا زمانى كه اشعار معروف«يا دَهْر افٍّ لَكَ مِنْ خَليلٍ...»را ايراد فرمود و زينب و اهل حرم عليهم السلام،گريه و ناله كردند، حضرت،آنان را به صبر امر كرد و فرمود:«يا أُخْتاُه يا امَّ كُلْثُوم،وَ أَنْتِ يا زينب،وأنتِ يا رقيّه و...» 3؛اى خواهر اى ام كلثوم و تو اى زينب و تو اى رقيّه و تو اى فاطمه و تو اى