94«تهذيب‌الاحكام» را به رشته تحرير درآورد.
شيخ طوسى در سال 436ه . ق. پس از فوت سيد مرتضى، به مقام زعامت مردم و رياست حوزۀ علميۀ بغداد رسيد و به راهنمايى مردم، تربيت شاگردان و ادارۀ حوزۀ عليمه مشغول گرديد. از محضر او عالمان زيادى كسب فيض كرده‌اند. در تاريخ آمده است كه سيصد مجتهد در درس او حاضر مى‌شدند؛ از جمله شاگردان مبرّز او: اسحاق‌بن بابويه قمى، ابن شهر آشوب، ابو الفتح كراجكى و ديگران را مى‌توان نام برد.
در سال 447ه . ق. طغرل بيگ سلجوقى به بغداد حمله كرد و محلۀ شيعه نشين اين شهر را به خاك و خون كشيد و اموال شيعيان را به غارت برد. او به كتابخانه‌ها هم رحم نكرد و آنها را به آتش كشيد؛ از جمله كتابخانۀ بزرگ «ابونصر شاپورى» در سال 449ه . ق. در آتش سوخت. مأموران حكومتى به منزل شيخ حمله كردند و كتابهاى او را به آتش كشيدند. شيخ طوسى براى حفظ ميراث شيعه و حوزۀ علميۀ شيعه، از بغداد به نجف اشرف هجرت كرد و سنگ بناى حوزه‌اى را بنيان نهاد كه هزار سال است نورافشانى مى‌كند.
وى بيش از 51 اثر گرانسنگ نوشت كه از آن جمله مى‌توان به: «التبيان فى تفسير القرآن» در 10 جلد، تهذيب، استبصار و... اشاره نمود.
شيخ طوسى پس از 76 سال عمر پربركت، در 22 / محرم / 460 به ديار باقى شتافت.
پيكر پاكش را در منزل مسكونى وى دفن كردند و بنابر وصيت او، منزلش تبديل به مسجد گرديد. هم اكنون در سمت شمال بقعۀ علوى مسجد طوسى معروف و مرقدِ بدنِ مطهّر اوست. 1
علامۀ حلى
علامۀ حلّى در شب 29 / رمضان / 648 ه . ق. در شهر عالم پرور حلّه ديده به جهان گشود. در سنين كودكى به دانش‌اندوزى مشغول شد و به قدرى پيش رفت كه ملقّب به