21
پيشگفتار
...فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوٰادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً. 1
زيارت در فرهنگ اسلامى جايگاهى والا و سابقه‌اى ديرينه دارد، فقيهان و عالمان دين زيارتِ خانۀ خدا را براى مستطيعان واجب و آن را همراه با زيارت مرقد مطهّر نبوى و امامان پاك عليهم السلام از مستحبات اكيد دينى شناخته‌اند.
ابراز محبّت به انبيا و اولياى الهى،
اعلام بيعت و اطاعت از رهبران آسمانى،
نمايش همفكرى و همراهى زائران با زيارت شوندگان و خفتگان در آستان‌هاى ملكوتى، بخشى از انگيزه‌هاى زيارت است.
عشق درونى به اولياى الهى،
نياز انسان به دعا و نيايش،
علاقۀ انسان به سير و سفر و گردش علمى،
پناه بردن به پايگاه‌هاى امن و امان در برابر خطرات فردى و اجتماعى،
و روا شدن حوايج و نيازها، به بركت توسّل و استمداد از ارواح پاك ومقدّس، از امورى است كه در طول تاريخ، بزرگترين انگيزۀ انسان‌ها در ايجاد بارگاه‌ها، وسير و سفر براى زيارت اولياى الهى بوده است.
زائران، با حضور در مزار و محضر انبيا و امامان و امامزادگان، خود را در درياى رحمت و محبّت الهى شناور احساس مى‌كنند و گويا با زيارت، گرد و غبار خستگى و