22ناپاكى را از روح و روان خويش مى‌شويند و احساس طهارت و نشاط و صفا و اميدِ بيشتر مى‌كند.
سير سفر به ويژه، سفرهاى زيارتى، ريشه در اعماق فطرت آدميان و رهنمود تاريخ پيامبران دارد. سفرها و هجرت‌ها و گردش‌هاى فردى و گروهى، با انگيزه‌هاى علمى، تجارى، جهادى، زيارتى و عبادى، پيشينه‌اى ناشناخته و ابعادى گسترده دارد و از آن روز كه انسان بر كرۀ خاكى پانهاده، موجودى مهاجر و سيّاح و زائر و جهانگرد بوده است.
گر چه انسان نياز به وطن دارد و هر كس بخشى از عمر و زندگى خود را در منطقه‌اى خاص سپرى مى‌كند. ليكن گسستن از عادتها و پيوستن به كانونهاى نور و معرفت و حضور در محضر و مزار اولياء اللّٰه و صالحان و عالمان، از اقدامات ارزشمند انسان‌ها در طول تاريخ است.
وابستگى‌هاى شغلى و مكانى و عادت به حركت در محدودۀ قلمرو خاص، انسان را از امكانات فراوان الهى و حقايق بسيار در جهان هستى غافل مى‌سازد و سبب يأس و خستگى و جمود و كوته‌بينى مى‌شود. حضور در آفاق گستردۀ جهان و ديدار با انسان‌ها و مشاهدۀ تلاش‌ها، نيازها، فرهنگ‌ها و اخلاق و آداب آنان، بسيارى از بيمارى‌هاى روحى و جسمى را بهبود مى‌بخشد و مشكلات اخلاقى و اجتماعى را درمان مى‌كند:
در شعر معروف و منسوب به مولا على عليه السلام پنج فايده براى سفر ياد شده است:
* غم زدايى
* تأمين اقتصادى
* تقويت دانش و اطلاعات علمى
* آشنايى با آداب و سنن ملّت‌ها
* همنشينى با صالحان و نيكان.
سفرهاى زيارتى و دسته‌جمعى، دست آوردهايى بسيار فزون‌تر و گرانبهاتر از گردش‌هاى علمى و تورهاى تفريحى و سفرهاى تجارى و سياسى دارد.
سفرهاى زيارتى، اقدامى عبادى، معنوى و به انگيزۀ تقرّب به آستان قدس ربوبى و حضور در محضر و مزار انسان‌هاى نمونۀ تاريخ است.