78پيامبر فرمود:

«سوگند به خدايى‌كه مرا به حق به نبوّت برگزيد، تو را باز نگذاشتم مگر براى خودم. تو نسبت به من، به منزلۀ هارون به موسايى، جز آنكه پيامبرى پس از من نيست و تو برادر و وارث من هستى. تو با من و دخترم فاطمه در بهشت در قصر من خواهيد بود. «أَنْتَ أَخِي وَ رَفِيقِي» سپس اين آيه (كه در مورد بهشتيان است) را سه مرتبه تلاوت كرد: ...إِخْوٰاناً عَلىٰ سُرُرٍ مُتَقٰابِلِينَ ¹ يعنى دوستان در راه خدا كه به يكديگر مى‌نگرند.»

در احاديث بسيارى كه اهل سنّت نيز نقل كرده‌اند آمده است كه پيامبر فرمودند:

«من و على از يك نور يا يك شجره هستيم.» ²9 . جنگ بدر

در سال دوم هجرت، جنگ بدر به وقوع پيوست كه با پيروزى مسلمين به پايان رسيد. اميرالمؤمنين عليه السلام در اين پيروزى، سهم بزرگى داشت؛ چرا كه دلاوران و شجاعانى از مشركين همچون «وليد بن عتبه، عاص بن سعيد، طعيمة بن عدىّ، نوفل بن خويلد و...» به دست آن حضرت به هلاكت رسيدند. اينان كسانى بودند كه هر يك به تنهايى در برابر انبوهى از دشمن مقاومت مى‌كردند. براى مثال، نوفل كسى است كه وقتى رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيد وى در جنگ حاضر شده، دست به دعا برداشت: «أَللّٰهُمَّ اكْفِنِي نُوفِلاً»؛«خدايا! مرا از شرّ نوفل آسوده ساز» و چون در پايان جنگ شنيدند كه نوفل به دست على عليه السلام كشته شد، تكبير گفت و شكر خدا را به‌جا آورد؛ «اَلْحَمْدُ للّٰهِ‌ِ الَّذِي أَجٰابَ دَعْوَتِي فِيهِ». ³