68آورند. البته حزب بعث هيچگاه با كردها به توافق نرسيد و رژيم ديكتاتورى عراق كه مايل به اعطاى امتيازات سياسى و اقتصادى به كردها نبود جنگهاى شديدى را با سلاح‌هاى مدرن بر ضدّ اين قوم مظلوم سامان داد. بمباران مناطق كردنشين حتى با سلاح‌هاى شيميايى، كوچ اجبارى كردها و اسكان اجبارى آنان در مناطق غير بومى به همراه فشار اقتصادى و محروم نمودن كردها از امكانات رفاهى و ارتباطى، تخريب صدها روستاى كردنشين و ايجاد رعب و وحشت و قتل عام‌هاى وحشت‌انگيز از جمله بمباران شيميايى شهر حلبچه در 28 / اسفند / 1366 نمونه‌اى از جنايات بى‌شمار بعثى‌ها در برخورد با اكراد مى‌باشد. 1
اعراب اهل تسنن
اهل تسنن با نژاد عرب در حوزه مركزى عراق سكونت دارند كه با وجود آنكه در اقليت بوده‌اند در ادوار گوناگون تاريخى به موقعيت اجتماعى، سياسى و اقتصادى محورى در جامعه دست يافته‌اند. اين گروه سياسى - مذهبى كه زمامدارى عراق را متوالياً در اختيار داشته و ديگر اقشار مردم را از اين مشاركت محروم نموده و حتى آنان را تحت فشار قرار داده‌اند. به همين دليل عراق تا كنون نتوانسته است يك دولت كامل كه در آن سهم تمامى مردم ملحوظ شده تشكيل دهد و شيعيان را كه 75 % جمعيت عراق را تشكيل مى‌دهند در عمل شهروند درجه دوم به شمار آورده‌اند و بزرگترين اقليت عراق يعنى كردها با مشكلات اساسى مواجه بوده و هستند. عرب‌هاى اهل تسنن اقتدار گرا كردها را به جدايى‌طلبى و شيعيان را خيانت پيشه معرفى مى‌كند. و اين در حالى است كه مشكل اساسى شيعيان با دولتهاى قبلى تبعيض در ميزان نمايندگى كليه بخش‌ها در عرصه‌هاى سياسى - اجتماعى است و شيعيان نه تنها اهل تفرقه نبوده‌اند بلكه براى دفاع از سرزمين عراق با سلطه گران و متجاوزان جنگيده‌اند و در اين مورد با اعراب سنى همكارى و هميارى داشته و بلكه شديدتر از آنها براى حفظ تماميت ارضى مبارزه كرده‌اند.