33
10.كوچك شمردن گناه
اگر آدمى، گناه كوچك را ناچيز بشمرد، به راه پر آسيبى گام مى‌گذارد؛ زيرا آرام آرام به سرزمين زيان‌بار گناهان كبيره كشيده مى‌شود. امام سجاد(ع) در دعاى هشتم صحيفه سجاديه از خداوند چنين مى‌خواهد:
اللَّهُمَّ اعُوذُ بِكَ مِن ... الإِصرارِ عَلَى الإِثمِْ وَ اسْتِصْغار المَعْصِيَةِ.
پروردگارا! به تو پناه مى‌برم از... و از اصرار بر گناهان و كوچك شمردن گناه.
چنانچه آدمى با گناه خو بگيرد، گناهانش چنان انباشته مى‌شوند كه از ميان بردن آنها دشوار است؛ مانند نخ‌هاى باريكى كه آنها را به آسانى مى‌توان از هم گست، اما هنگامى كه شمارى از اين نخ‌ها به هم بافته و به ريسمانى بدل شد، ديگر نمى‌توان آنها را از هم گسست. مؤمن بر گناه پاى نمى‌فشارد:
( وَ لَمْ يصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ يعْلَمُون) (آل عمران: 135)
برآنچه كرده‌اند، پاى نمى‌فشارند در حالى كه [زشتى آن را] مى‌دانند
امام باقر(ع) درباره اين آيه مى‌فرمايد: «اصرار؛ يعنى اينكه كسى گناه