91خويشتن را نمى‌دهد، تا از طريق خودشناسى بتوان پروردگار را شناخت. شايد، در اين لحظه‌هاى آخر، بتوان روزنه‌اى از روشنايى، به روى خود گشود. بيم آن است كه، از اين سفر بزرگ بازگرديم، بى‌آنكه ره‌توشه‌اى از خودشناسى، همراه خويش ببريم، چه بايد كرد؟ با كسب توفيق از پروردگار، با خواستن روشنايى باطن از جانان، مى‌توان روزنه‌ها را گشود. هركس، در هر مرتبه‌اى از رشد و كمال بايد خود را نيازمند مهر و لطف الهى بداند؛ مهر و لطفى كه در خودشناسى تجلى مى‌كند. به گوش جان نيايش رسول اكرم(ص)، را بشنويم كه آن حضرت، يك‌سر درخواست روشنايى از پروردگار دارد.
أَللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي فِي قَلْبِي نُوراً وَ فِي لِسَانِي نُوراً وَ فِي بَصَرِي نُوراً وَ فِي سَمْعِي نُوراً وَ عَنْ يَمِينِي نُوراً وَ عَنْ يَسَارِي نُوراً. 1
خدايا براى من، در دلم نورى قرار ده و در زبانم نورى و در ديده‌ام نورى و در گوشم نورى و در سمت راستم نورى و در سوى چپم نورى.
آيا مايلى زائر نمونۀ خانه خدا شناخته شوى؟
زائر نمونه در نگاه خدا و پيامبر كيست؟ نمونه بودنِ يك زائر كعبه، چند بعدى است، نه تك بعدى؛ يعنى از سويى او