92بايد رشد فكرى‌اش در باورها و شناخت‌هاى دينى خود را نشان دهد، و از سويى ديگر، در خصلت‌ها و كوشش‌ها.
در حديثى از امام صادق(ع)، مردم به دسته‌هاى چهارگانه تقسيم شده‌اند. ممكن است ظاهر هر دسته‌اى، آدمى را به فريب و خطا بيفكند، مگر دسته‌اى كه طريق انبيا و اولياى حق را مى‌پيمايند. فقط اينان در ديدگاه معصوم(ع)، به عنوان نمونه‌هاى مسلمانى و بندگى خالصانه خداوند، شناخته مى‌شوند؛ چراكه به چيرگى حق بر باطل مى‌انديشند. درحقيقت، اين دسته همانند پيامبران، انديشه و تلاش خيرخواهانه دارند، نه مانند آنان كه در اسارت نفس و دنيا، گرفتارند.
أَلنَّاسُ عَلَى أَرْبَعَةِ أَصْنَافٍ جَاهِلٌ مُتَرَدٍّ مُعَانِقٌ لِهَوَاهُ وَ عَابِدٌ مُتَقَوٍّ كُلَّمَا ازْدَادَ عِبَادَةً ازْدَادَ كِبْراً وَ عَالِمٌ يُرِيدُ أَنْ يُوطَأَ عُقْبَاهُ وَ يُحِبُّ مَحْمَدَةَ النَّاسِ وَ عَارِفٌ عَلَى طَرِيقِ الْحَقِّ يُحِبُّ الْقِيَامَ بِهِ فَهُوَ عَاجِزٌ أَوْ مَغْلُوبٌ فَهَذَا أَمْثَلُ أَهْلِ زَمَانِكَ وَ أَرْجَحُهُمْ عَقْلا. 1
مردم چهار دسته‌اند: [يكى] نادانِ افتاده در ورطه هلاكت و هم‌آغوش با هوس، [ديگرى] عابد متظاهر به پرهيزگارى كه هر چه بيشتر عبادت كند، بر كبر و غرورش افزوده شود. [ديگر] عالمى كه دوست دارد مردم، پشت سرش راه روند و از او مدح و ستايش