92فرموده «خداوند يهود و نصارا را لعنت نمايد، كه قبور انبياى خود را مسجد قرار داده‌اند.»
اولاً: مسجد از نظر عرفى داراى آداب خاص و برخوردار از احكام مخصوص مى‌باشد، و يهود و نصارا داراى مسجد نيستند.
ثانياً: آيۀ شريفه در مورد اصحاب كهف، جواز مسجد بر قبر را بيان مى‌نمايد! كه فرمود:
«فَقٰالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْيٰاناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قٰالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلىٰ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً» 1؛ «گروهى مى‌گفتند: بنايى بر آنها بسازيد تا براى هميشه پنهان گردند، پروردگارشان از وضع آنان آگاه‌تر مى‌باشد، وگروهى كه از راز ماندگارى آنان با اطلاع بودند گفتند: ما مسجدى بر مدفن آنان بسازيم.»
آلوسى در تفسير آيه مى‌گويد: در آنجا مسجدى ساخته شود تا مسلمانان در آن نماز بخوانند: «لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً» أي لنبنين على باب كهفهم مسجدا يصلّي فيه المسلمون و يتبركون بمكانهم ؛ يعنى: در كنار ورودى غار، مسجدى ساخته شود تا مسلمانان در آن نماز خوانده و به جايگاه آنان تبرك جويند.
قاضى بيضاوى در تفسير آيه مى‌گويد: «فماتوا فدفنهم