21علماى سعودى را نوشته و براى اين هم انديشى و كنفرانس آماده نمايد.
من آنچه را كه پذيرفته بودم عمل نمودم، و اسامى ده نفر از علماى كشورهاى اسلامى را كه از سوابق علمى خوب و داراى خلوص وغيرت دينى وخواستار وحدت جهان اسلام بودند براى او فرستادم، و منتظر جواب ماندم، كه او هم اسامى ديگر علما را نوشت، تا براى مراحل بعدى كنفرانس، زمان و مكان، برگزارى برنامه‌ريزى نماييم.
ولى الآن سالهاست كه از آن تاريخ مى‌گذرد و هنوز هيچ جوابى نرسيده است!!
من يقين دارم كه دوست صميمى من در اين رابطه مقصر نيست و او هم سعى خود را براى تشكيل اين همايش كرده است؛ ولى نتوانسته علماى سعودى را براى تشكيل اين همايش حاضر نمايد!!
عادت ديرينۀ آنها بر اين است كه در چنين مواقعى خود را از معركه دور نموده وفرار مى‌نمايند!
آنها به خوبى مى‌دانند كه در ارائۀ آراى دينى، فقير و در ميان مسلمانان تنها بوده وهيچ مؤيد و شريكى ندارند، فلذا به چنان مجالسى تن در نمى‌دهند و براى بحث و گفتگو حاضر نمى‌شوند!!
حال كه چنين است، تنها جاى يك سؤال باقى مى‌ماند، وآن اين است: آيا معناى اخلاص و قصد تقرّب به خدا، در اقامۀ معروف و دورى از منكر چنين است؟