88بودند و كسى كه از ايشان عهده‌دار اين مقام بود عمرو بن حارث الغبشانى بود. قريش در آن زمان به خانواده‌ها و طوايف پراكنده‌اى در ميان قوم خود، بنى‌كنانة تقسيم مى‌شدند و به همين دليل قبيلۀ خزاعه عهده‌دار توليت كعبه شدند و يكى پس از ديگرى، اين مقام را به ارث مى‌بردند و آخرين ايشان، حليل بن حبشيّة بن سلول بن كعب بن عمرو خزاعى بود.
فاكهى نيز از ابن‌اسحاق مطلبى را به اين معنا نقل كرده كه خاندان بكر همراه با غبشان عهده‌دار توليت كعبه نگرديدند، بلكه بكرى‌ها همواره يار و مددكار غبشانى‌ها بودند. در خبر فاكهى مطالبى افزون بر آن چه گفته شد، آمده است. وى مى‌گويد: عبداللّٰه بن عمران مخزومى از سعيد بن سالم، از عثمان يعنى ابن‌ساج، از محمد بن اسحاق و عبدالملك بن محمد، از زياد بن عبداللّٰه، از ابن‌اسحاق چنين آورده است: غبشان از قبيله خزاعه، پس از جرهم و بدون خاندان بكر بن كنانه، عهده‌دار توليت كعبه بودند و خاندان بكر بن كنانه ياور آنها بودند و آن جا كه تجاوزى به آنان صورت مى‌گرفت به يارى‌شان مى‌شتافتند و در كنارشان مى‌جنگيدند. قريش در آن زمان خانواده‌ها و طوايفى پراكنده در ميان قوم بزرگ خود بنى‌كنانه بودند و كسى كه از غبشان عهده‌دار توليت كعبه بود، عمرو بن حارث بن لؤى بن ملكان بن قصىّ بود و اين همان كسى است كه مى‌گفت:
نحن وليناه فلم نغشه
و نيز گفته است:
نحن ولينا البيت من بعد جرهم
ونترك ما يهدى له لا نمسّه