70جانب يمن بر جادۀ «تهامه» ¹ واقع است و تا «قنونا» ² دو روز و تا «حلي» نيز دو روز فاصله دارد.

سخن فاكهى به اين معناست كه امير مكه از مزارع آنجا، ساليانه يكصد عِدل مكى عايدى دارد و از آبادى ديگرى به نام «دوقه» - به فاصلۀ يك روز راه از «حسبه» - نيز همين ميزان عايدى دارد و از دو وادى، دويست عِدْل و از «ليث» ³ نيز همين مقدار عايدى سالانه دارد. امير مكه نيز به همۀ اين جاى‌ها، كسانى را براى جمع‌آورى اين منافع گسيل مى‌دارد.

پس، از اين محل‌ها، مناطقى كه از همه دورتر است و امير در آنجا بيش از جاهاى ديگر داراى قدرت و نفوذ است، وادى «طائف» و وادى «ليه» است كه نفوذ و نيز درآمد امير از آن مناطق، نسبت به ديگر محل‌ها افزون‌تر است و در آنجا نمايندگانى دارد.

وادى «طائف» و وادى «ليه» در حوزۀ قاضى مكه واقعند و قاضى مكه در آنجا، نمايندگانى دارد. دورترين جاها نسبت به مكه در جهت مدينه - كه امير مكه در آن نفوذ دارد - وادى «هَدَّه» (هدة بنى جابر) است كه در يك منزلى «مَرّ ظَهران» واقع است.

كارگزاران مكه در حال حاضر آنچه را در فاصلۀ «جدّه» و «رابغ» ⁴ در دريا وجود داشته باشد، از آن خود مى‌دانند و بر آنند كه در محدودۀ نفوذشان قرار دارد. «جُدّه» در حال حاضر و پيش از اين، از توابع مكه بوده و در دو منزلى آن واقع است كه درباره‌اش سخن خواهيم گفت.