65به گفتۀ بكرى فاصلۀ «مَرّ» تا مكه، شانزده ميل 1 است كه البته چنانكه «ابن‌وضّاح» حكايت كرده، هجده و نيز بيست و يك ميل هم گفته‌اند.
قسمتى از درّه نخله را نخلۀ شاميه و قسمتى ديگر از آن را نخلۀ يمانيه 2 مى‌گويند. در وادى نخلۀ شاميه روستاهاى «بردان» و «تنضب» و «بشراك» و بلندى بنى‌عمير و دنباله‌هاى آن قرار دارد.
و در «نخله يمانيه» مى‌توان از «سُوله» 3 و «زيمه» 4 نام برد.
به «نخله»، «بستان ابن‌عامر» مى‌گويند. اين نكته را «ابن سيدالناس» در كتاب سيرۀ خود 5 به هنگام ذكر سَريّۀ عبداللّٰه‌بن جحش در نخله، بيان كرده است. به «نخله» «بستان بنى‌عامر» هم مى‌گويند كه در كتاب‌هاى حنفى‌ها چنين آمده و ممكن است نادرست باشد.
از تنگۀ نخله تا مكه يك شب راه است. «ابن‌خرداذبه» در كتاب خود المسالك والممالك در مورد آبادى‌هاى مكه از جاهايى نام برده كه ديگران ياد كرده‌اند و ما نيز آنها را نقل مى‌كنيم. او مى‌گويد: آبادى‌هاى مكه عبارتند از: «نجد» و «طائف» و «نجران».
شاعر گويد:
و كعبةُ نَجْرانَ حَتْمٌ عليك
حتى تُناخي بأبوابها
«برتو بايسته است كه بر آستان كعبۀ نجران رحل اقامت افكنى»