64فاكهى يادآور شده كه در اجياد سه گرمابه و در شعب ابن‌عامر دو گرمابه وجود دارد. شعب ابن‌عامر همان شعب عامر معروف در بالاى مكه است.
فاكهى پس از بر شمردن اين گرمابه‌ها، از گرمابۀ ديگرى ياد كرده، مى‌گويد: گفته مى‌شود كه اين يك در صفا است و بدين ترتيب در صورت درستىِ اين سخن، تعداد گرمابه‌هاى مكه به هفده مى‌رسد.
مكه داراى دهستان‌هاى بسيارى است كه تا به امروز هم شهرت دارند؛ از جمله وادى طائف، شامل روستاهاى بسيار است - كه بدانها خواهيم پرداخت - و وادى «لِيَّه» كه روستاهاى زيادى دارد و وادى «مَرّ» كه به آن «مَرّ ظهران» گويند و جايى است كه «بنى‌جابر» از آنجا گِل سفيد براى مكه مى‌آوردند و وادى نخله كه اين سه وادى، مشتمل بر روستاهاى بسيارى‌است‌كه داراى نخل‌ها ودرخت‌ها وچشمه‌هاى روانند و ويرانى‌هاى برجا مانده در آنها، نشان مى‌دهد كه روزگارى آباد بوده‌اند. من ندانستم كه نخستين بار چه كسى اين مناطق را آباد كرده است. كهن‌ترين روستاى وادى «مرّ» كه از آن نام برده شده «سروَعه» 1 است كه فاكهى در سخن از فضايل جد خود از آن نام برده است.
در قباله‌نامه‌اى كه متعلق به سال پانصد و هفتاد يا هشتاد بوده - ترديد از من است - ذكرى از منطقۀ «حسان» ديدم.
سهيلى در مورد وجه تسميه «مرّ» نظر مختلفى دارد. او مى‌گويد: از آن جهت «مرّ» ناميده شده كه در اين وادى رگه‌اى شبيه به ميم و راء؛ «مر» وجود داردكه متفاوت از رنگ زمين است و از بسيارى نقل شده كه اين نامگذارى به خاطر وجود درختى به نام «مرار» در آن است.
حازمى ازكندى نقل كرده كه «مرّ» نام يك ده و ظهران نيز نام درّه‌اى است.