63ازرقى 1 ذكر شده است. او در مطلبى با عنوان «نام‌هاى كعبه و وجه تسميۀ آن و اين‌كه نبايد بنايى مشرف بر آن ساخته شود»، مى‌گويد: جدّم از عيينه به نقل از ابن‌نبيه حجبى از شيبة بن عثمان نقل كرده كه او بالا مى‌رفت و اگر خانه‌اى را بالاتر از كعبه مى‌ديد، دستور مى‌داد خرابش كنند؛ سپس مى‌افزايد: جدّم مى‌گفت: هنگامى كه عباس‌بن محمدبن على‌بن عبداللّٰه‌بن عباس خانۀ خود را در مكه در محلۀ «صيارفه» برابر مسجدالحرام مى‌ساخت، به متصدى بنا دستور داد كه آن قدر ساختمان را بالا نبرد كه بر كعبه مشرف شود و به احترام خانۀ كعبه، بالاترين نقطۀ آن را پايين تر از كعبه قرار دهند.
جدم 2 گفت: همۀ خانه‌هاى متعلق به سلطان يا ديگران در مكه و در اطراف مسجدالحرام نماند كه مشرف بر كعبه بود، خراب شد و اوضاع تا به امروز چنين بوده است.
در مكه، چشمۀ روانى وجود دارد كه از بالا تا پايين شهر جريان دارد. وقتى آب آن زياد باشد، بر بركۀ معروف به نام «بركۀ ماجن» مى‌ريزد و هرگاه كم باشد به «سوق‌الليل» مى‌رسد؛ اين چشمه را مردم به نام «عين بازان» مى‌شناسند. 3در مكه چاه‌هاى بسيار وجود دارد كه بيشتر آنها همگانى است و نيز سقاخانه و بركه‌هاى زيادى وجود دارد كه با توضيح بيشترى از آنها ياد خواهيم كرد.
در مكه، دو گرمابه هست كه يكى متعلق به «ابوالعباس احمدبن ابراهيم‌بن مطرف مُرّى» است و در «اجياد» بوده و او آن را وقف اردوگاه لشكريان خود در مروه كرده بود.
گرمابۀ ديگر نمى‌دانم به چه كسى منسوب است، شايد همان باشد كه جواد، وزير حاكم موصل ساخته است.
به گفتۀ فاكهى، در مكه شانزده گرمابه وجود داشت كه او جاى هريك را مشخص كرده، ولى در حال حاضر هيچ كدام قابل شناسايى نيستند.