50بسيارى جاها، كوتاه‌تر است، حال آن‌كه باروى «باب شبيكه» چنين نيست؛ باروهاى «باب معلاة» و «باب ماجن» بازسازى شده و بناى آنها از كوه تا كوه، تكميل شده است، گو اينكه در باروى «باب معلاة» در طرف بركۀ معروف به «بركۀ صارم» هنوز جاى خرابى وجود دارد.
ديوارهاى اين دو بارو نسبت به قبل، بلندتر شده و گفته مى‌شود از اين نيز خواهد شد و كنگره‌هايى براى آن خواهند ساخت. خرابى‌هاى موجود در باروى «باب معلاّة» و در بناى ساخته شدۀ آن، در نيمۀ دوم سال 816 از سوى شريف بدرالدين حسن 1 بن عجلان حسنى، نايب‌السلطنۀ بلاد حجاز مرمّت گرديده است. علّت خرابى اين بود كه برادرزادۀ وى رميثة بن محمد بن عجلان در پگاه روز پنجشنبه، بيست و چهارم جمادى‌الآخرِ همان سال به اتفاق گروهى از ياران خود به مكّه يورش آورد و وارد آن شد و جماعتى از غير عرب‌هايى كه در مكه بودند، به وى گرويدند و سپس همگى از آن خارج شدند و از ترس رسيدن حسن‌بن عجلان و يارانش - كه از كثرت چشمگيرى برخوردار بود و آنان را تار و مار مى‌كرد - خرابى چندانى در مكه ايجاد نكردند. مدت حضور آنان در مكه يك ساعت يا اندكى بيشتر بود.
هنگامى كه رميثه به مكه روى آورد، عمويش اطلاعى از اين امر نداشت. او پس از آگاهى، به سرعت از جانب «باب معلّاة» وارد مكه شد. ياران رميثه در حال خروج از مكه، دسته‌هاى جلويى و پيش‌قراولان وى را ديدند. سيد حسن اندكى آنان را تعقيب كرد و سپس ترحّم نمود و رهايشان ساخت. ميان دو گروه، درگيرى‌هاى بسيارى اتفاق افتاد. به علاوه برخى از مردان سيد حسن، بخش‌هايى از هر دو سوى باروى «باب معلاة» را خراب كردند؛ از جمله بخش بزرگى كنار كوه و پاى برجى به فراخى حدود ده ذرع كه ديوار آن را ويران ساختند و نيز قسمتى از آن سوى ديوار متصل به «بركۀ صارم» را كه در روز سه شنبه، بيست و پنجم شوال سال هشتصد و هجده، ويران ساختند كه در روزهاى