33كرده است.وى كتاب مهمى با عنوان« الروضة الفردوسية »دربارۀ مدفونان بقيع و مدينه داشته كه نسخۀ منحصر آن در كتابخانۀ برلين(ش 501. Ms.or.2082 )در 259 برگ موجود است.
محمد بن محفوظ محمد مكّى(م 770)كتابى در« تاريخ مكة »داشته كه فاسى نسخه‌اى از آن به خط مؤلف در اختيار داشته و از آن استفاده كرده كه موارد آن را الهيْله در« التاريخ والمؤرخون بمكة »صص 73-74 جمع آورى كرده است.
سعدالله بن عمر بن اسفرائينى مكّى(م 786)كتابى با عنوان« زبدة الأعمال وخلاصة الأفعال »نگاشته كه نسخه‌هاى متعددى از آن بر جاى مانده است.وى در بخش نخست كتاب كه شامل 54 باب است،به تفصيل تمام از تاريخ كعبه و حج سخن گفته و بخش دوم كتاب را به اخبار مدينه اختصاص داده است.
جمال‌الدين محمد بن عبد الله بن ظهيره(م 817)كتابى با عنوان« جزء فيه ذكر زمزم »نگاشته كه با عنوان« الجواهر المكنونة فى فضائل المضنونة »هم شناسانده شده است.گويا نسخه‌اى از اين كتاب بر جاى نمانده،هر چند در برخى مآخذ بعدى،از آن استفاده شده است.
مجدالدين محمد بن يعقوب شيرازى فيروزآبادى(م 817)از دانشوران و متخصصان لغت،كتابى با عنوان« إثارة الحَجون لزيارة الحُجون »نگاشته است.اين رساله در سال 1332 قمرى در مكه چاپ شده و نسخه‌هايى از آن نيز بر جاى مانده است.گفته شده كه وى صحابيانى را كه مقيم مكه بوده‌اند،در آن رساله ياد كرده و چه بسا برخى از آنها در حجون دفن نشده باشند.از وى رساله‌اى با عنوان« رسالة فى أسماء مكة »ياد شده كه فاسى در« العقد الثمين »آن را آورده و خود دوازده نام بر آن افزوده است.وى نويسندۀ كتاب مهم« المغانم المطابة فى معالم طابة »در تاريخ مدينه است كه حَمَد جاسر آن را چاپ كرده است.كتابى هم با عنوان« مهيج الغرام إلى البلد الحرام »يا« تهيج الغرام إلى البلد الحرام »نگاشته كه تنها نام آن در منابع بعدى آمده و نسخه‌اى از آن شناسانده نشده است.كتابى هم با عنوان« النفحة العنبرية فى مولد خير البرية »و كتابى با عنوان