30
الْحَكِيمُ) 1
و هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل پايه‌هاى خانه [ كعبه ] را بالا مى‌بردند، [ مى‌گفتند: ]
اى پروردگار ما، از ما بپذير كه در حقيقت، تو شنواى دانايى.
پروردگارا، ما را تسليم [ فرمان ] خود قرار ده; و از نسل ما، امتى فرمانبردار خود [ پديد آر و آداب دينى ما را به ما نشان ده; و بر ما ببخشاى، كه تويى توبه‌پذير مهربان.
پروردگارا، در ميان آنان، فرستاده‌اى از خودشان برانگيز، تا آيات تو را بر آنان بخواند، و كتاب و حكمت به آنان بياموزد و پاكيزه‌شان كند، زيرا كه تو خود، شكست‌ناپذير حكيمى.»
با اشاره و هدايت آيات گذشته، اوّل قطعۀ درخشان زمين ومكان بناى خانۀ نخستين را يافتيم، آن‌گاه ابراهيم را براى يافتن مكان خانه، در بيابان‌هاى وسيع و شهرهاى كوچك و بزرگ در جستجو ديديم، حال در اين آيات مى‌نگريم كه ابراهيم پس از طواف و سعى در بيابان‌ها، به مقصود خود رسيده و نقطۀ مركزى را يافته و خود در آن متمركز شده، اينك ابراهايم با چهرۀ نورانى و موى سفيد دامن به كمر زده و دست از آستين بيرون آورده، پايه‌هاى خانه را بالا مى‌آورد و سنگ‌هاى نخستين بناى توحيد را روى هم مى‌نهد. فرزندش اسماعيل كه در همين سرزمين پرورش يافته و بى‌پرده آيات حق را مشاهده نموده و در برابر