29و طمع و خودپرستى و نعرۀ شهوات، فضاى آن را پر كرده و پيوسته جمجمه‌ها پر است از صداهاى گوناگون و اعصاب و مغز انديشه و ضبط را از دست داده، نه صداى حقى شنيده مى‌شود، نه سرمايه‌هاى معنوى و مادى درست مشخص مى‌گردد و نه سود و زيان زندگى به حساب مى‌آيد: (لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ. . . .)

مفسّر بلندپايۀ قرآن، ابوذر زمان حضرت آيۀ‌الله طالقانى به سال 1332 توفيق زيارت حرمين شريفين را مى‌يابند و نتايج تأمّل‌ها، تدبّرها و نگاه‌هاى هوشمندانۀ خود را به چگونگى سفر در مجموعه‌اى زيبا با عنوان «به سوى خدا مى‌رويم» تدوين و نشر مى‌كنند.

در آغاز اين مجموعه آيات مرتبط با حج را تفسير گويا، و آموزنده‌اى نگاشته‌اند، كه تفسيرى است سودمند و كارآمد. «ميقات» نشر دوبارۀ اين بخش را كه اكنون مجموعۀ آن در اختيار نيست و سال‌ها از نشر آن مى‌گذرد شايسته دانست. لازم به گفتن است كه بخش اوّل آن شمارٍۀ پيشين (12) آمد.

رضوان الهى را براى آن بزرگوار و توفيق بهره‌ورى از اين مجموعه را براى خوانندگان آرزومنديم.

(وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْراهِيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْماعِيلُ رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ *

رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنا أُمَّۀً مُسْلِمَۀً لَكَ وَ أَرِنا مَناسِكَنا وَ تُبْ عَلَيْنا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ *

رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَۀَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ