19داده است. ¹زودتر يا پس از «دحوالارض» (كه اين سبقت يا تبعيّت اهمّيتى ندارد و در اصل موضوع تغييرى نخواهد داد)، در مكانى از «هستى،» (كه اديان الهى آن را «جنّت» يا «بهشت» مى‌نامند) دو موجود خلق شده‌اند. مطابق تعاليم اسلام، اين دو موجود را كه خلق‌شده از روحى واحد، ² و منتسب به‌خداوندتبارك وتعالى هستند، ³ «آدم»(ع) و «حوّا» مى‌نامند. اين دو موجود، به دلايل عديده‌اى كه مهمترين آنها (شايد) وحدت مبدأ و فطرت واحدشان باشد، بسيار به يكديگر علاقه‌مند و به هم وابسته و دلبسته‌اند. دليل ديگرى كه مى‌تواند اين دلبستگى و وابستگى و علاقه را توجيه كند، نقص هر كدام از آنها، و كامل شدنشان توسّط ديگرى است، كه خدايشان فرموده است: هر چيزى را زوج خلق كرديم «وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنٰا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ » ؛ «و از هر چيز دو نوع بيافريديم تا مگر متذكّر حكمت خدا شويد». ⁴ در واقع، به عكس دنياى مادّى كه (على‌الظّاهر) به تساوى زن و مرد قائل است، اين دو موجود مكمّل يكديگر بوده و به همراه يكديگر، وحدتى را متجلّى مى‌سازند، كه اصولاً دو موجود مساوى و همسان را نيازى به يكديگر نيست و هيچگاه دو موجود مساوى نمى‌توانند مكمّل يكديگر باشند. نكتۀ مهم اين است كه