256مسيرِ (نجف - كربلا) در هم كوبيدند و هزاران نفر را بازداشت كردند. 1
اين «حركت عظيم» - كه به تفصيل آن را خواهيم آورد - گرچه در سال 1397هجرى بود، ليكن ريشه‌ها و سوابقى در سال‌هاى گذشته داشت كه خوب است كمى از جلوتر، پا به پاى حوادث، پيش بياييم.
چون شكل‌گيرى اين نوع جنبش‌ها، بيشتر از «نجف» شروع مى‌شد، برخورد سركوب گرانۀ بعثى‌ها هم، بيشتر متوجه مركز ثقل اين حركت و خاستگاه اين نهضت بود.
از شب نهم محرم سال 1390هجرى‌قمرى، رژيم عراق، با اعمال فشار، محدوديت‌هايى را در اجراى برنامه‌هاى سنتى شيعه و شعائر دينى به‌وجود آورد. از جمله، دسته‌هاى عزادارى ماه محرم را شديداً تحت كنترل قرار داد، و به همين منظور، درهاى صحن مطهر حرم اميرالمؤمنين(ع) را بست (درهاى معروف به «در مسلم بن عقيل» و «در شيخ طوسى»).
مردم،آن شب، تظاهرات كردند. در حالى كه عكس‌العمل اعتراض‌آميز خود را بر ضدّ اين مقررات نشان مى‌دادند. سپس با چوب و كفش و... به مأموران حمله كردند و به طرف يكى از غرفه‌هاى صحن كه محلّ مأمورين بود و قائم‌مقام استاندار نجف و يكى از مسؤولين حزب بعث نجف هم در ميانشان بود، هجوم آوردند.
معجزۀ بى‌سابقه‌اى كه آن شب به وقوع پيوست، گشوده شدن درب صحن مطهر بود (درب شيخ طوسى) و اين كرامتِ مولا(ع)، شور و حماسۀ مردم را افزون‌تر كرد و شعارهايى دربارۀ اين پيروزى تازه سر مى‌دادند. پس از آن، به محلّ مخابرات پليس حمله كرده، آنجا را ويران ساختند. نيروهاى امدادى رژيم آمدند و به روى مردم، آتش گشودند. اما مردم به قرارگاه پليس هجوم بردند. درگيرى‌هاى پراكنده تا نيمه‌شب ادامه داشت و در اين تظاهرات، يك نفر كشته و عده‌اى هم مجروح شدند. به دنبال حادثۀ فوق، نيروهاى رژيم، براى كنترل اوضاعِ انفجارآميز، دست به يك سرى اقدامات