206ثواب و ارزشهاى متفاوت مىشود. علاوه بر اينكه در بسيارى از احاديث، امامان، طبق درك و شعور و اندازۀ ايمان و ظرفيت و گنجايش فكرى طرف، سخن مىگفتند...». 1
آنچه مسلم است، زيارت كربلا، هميشه آزاد نبوده، بلكه همراه با گرفتارىها و محدوديتهايى بوده است كه موجب دشوارى زيارت مىگشته است (بعداً به اين بحث خواهيم رسيد) ولى ائمه، براى همين شرايط هم، تكليف را ساقط ندانسته و به زيارت حسين(ع) دستور مىدادند.
يكى از شيعيان، به نام حسين، نوۀ «ابوحمزۀ ثمالى»، نقل كرده است كه:
«در اواخر دورۀ بنىاميه به قصد زيارت حسين بن على، بيرون آمدم ولى مخفيانه حركت مىكردم تا اهل شام، نفهمند، تا اينكه به كربلا و غاضريّه رسيدم. در يك ناحيه از آبادى پنهان شدم، تا اينكه شب فرا رسيد و مردم به خوابرفتند. شب، از نيمه گذشته بود كه غسل زيارت كردم و به سوى قبر سيدالشهدا عزيمت كردم. نزديكىهاى قبر كه رسيدم، با مردى روبهرو شدم، زيباروى و خوشبو و سفيدچهره، كه به من گفت: برگرد، الآن نمىتوانى زيارت كنى. برگشتم. اواخر شب باز رفتم، باز هم آن مرد را ديدم كه گفت: دسترسى پيدا نمىكنى.
گفتم: چرا نتوانم به زيارت فرزند پيامبر و سالار جوانان بهشت برسم؟ من پياده از كوفه در اين شبِ جمعه به اينجا آمدهام. مىترسم كه صبح شود و هوا روشن گردد و نيروهاى مسلح بنىاميه مرا بكشند. گفت: برگرد، فعلاً نمىشود... چون حضرتموسى و فرشتگان، هماكنون به زيارت مشغولند. برگشتم و صبر كردم تا اين كه سحر شد. غسل كردم و نزديك قبر رفتم و آن مرقد را زيارت نمودم و نماز صبح را در آنجا خواندم و از ترس شاميان، بهسرعت از آنجا برگشتم». 2
آيا كسى كه در چنين وضعيتى، مخفيانه به زيارت قبر مولايش حسين برود و همراه با دلهره و هراس از نگهبانانى كه مأمور كنترل و ممانعت از زائران تربت كربلا هستند، زيارت كند، مستحقّ ثوابى بيشتر نيست؟!