45همين اساس همۀ پيامبران طاغوتهاى زمان خود را نفى كرده و از آنان برائت مى‌جستند و آن را آشكارا اعلام مى‌كردند.
حضرت نوح عليه السلام از اعمال و رفتار شرك‌آلود قومش تبرّى مى‌جويد و اعلام مى‌كند: أَنَا بَرِيءٌ مِمّٰا تُجْرِمُونَ ، 1چنانكه حضرت هود عليه السلام از مشركان و معبودهاى آنان بيزارى مى‌جويد:
إِنِّي أُشْهِدُ اللّٰهَ وَ اشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِمّٰا تُشْرِكُونَ* مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعاً ثُمَّ لاٰ تُنْظِرُونِ. 2
«من خدا را گواه مى‌گيرم و شاهد باشيد كه من آنچه را جز او شريك وى مى‌گيريد، بيزارم. پس همۀ شما در كار من نيرنگ كنيد و مرا مهلت ندهيد.»
حضرت هود براى اعلام برائت، هم خدا را گواه مى‌گيرد تا صدقى بر ادعايش باشد و هم قومش را تا از نفرت و برائت او از خدايانشان مطلع باشند و سكوت و عجز خدايان خود را در برابر تحدّى پيامبر الهى لمس كنند.