44اين بود:
وَ لَقَدْ بَعَثْنٰا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ وَ اجْتَنِبُوا الطّٰاغُوتَ 1
«و در حقيقت در ميان هر امتى فرستاده‌اى برانگيختيم (تا بگويد:) خدا را بپرستيد و از طاغوت بپرهيزيد.»
«طاغوت» در فرهنگ قرآن، «هر معبودى جز خداست» 2، سمبل هر «مدعى قدرت و اراده‌اى غير از خدا»، سمبل «هر سركش و طغيانگرى در برابر حق» است و اجتناب از او به‌عنوان «تكليف» به همه ملّتها و اقوام ابلاغ شده است. «اجتناب» نيز به‌معناى «دورى جستن و ترك طاغوت» و به عبارتى ديگر «نفى عبوديت، سرسپردگى و اطاعت غير خداست.»
بنابر اين معنا، تفاوتى بين نفى اطاعت و عبادت بتهاى ساختۀ دست بشر يا انس و جنِّ طاغى و سركشى كه در نظام هستى ادعاى ربوبيت دارند يا در اين جايگاه نشانده شده، نيست، چنانكه فرعون ادعا مى‌كرد: أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلىٰ. 3 بر