46سخن هود درواقع دليل عقلى بر بطلان الوهيت خدايان و معجزه‌اى بر صحت رسالت اوست. 1حضرت ابراهيم عليه السلام پايه گذار و معمار خانۀ خدا، مركز توحيد و يكتاپرستى نيز در مقاطع گوناگون رسالت خويش، برائت و انزجار خود را از مشركان و خدايان ايشان ابراز مى‌كند. او پس از اقامۀ برهان بر بطلان اعتقادات قومش، اظهار مى‌دارد:
قٰالَ أَ فَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّٰهِ مٰا لاٰ يَنْفَعُكُمْ شَيْئاً وَ لاٰ يَضُرُّكُمْ* أُفٍّ لَكُمْ وَ لِمٰا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّٰهِ أَ فَلاٰ تَعْقِلُونَ 2
«آيا جز خدا چيزى را مى‌پرستيد كه هيچ سود و زيانى به شما نمى‌رساند؟ اف بر شما و بر آنچه غير از خدا مى‌پرستيد؟! مگر نمى‌انديشيد؟»
پس از ابطال الوهيت خدايان، از آنان و خدايانشان برائت مى‌جويد و به‌طور آشكار ابراز مى‌كند، چنانكه پس از اثبات وحدانيت پروردگار، آشكارا بدان شهادت مى‌دهد. 3