18جاى تعجب است كه برخى افراد هر نوع توسل را انكار مى‌كنند، به چه دليل واسطۀ بين خدا و خلق انكار مى‌شود؟ آيا در اين نظام عالم غير از واسطه‌ها چيزى ديده مى‌شود؟ نظام عالم بر اساس اسباب و مسبّبات تشكيل شده است آيا پيامبران واسطۀ بين خدا و خلق نيستند؟ آيا فرشتگان مرگ و حيات، واسطۀ بين خدا و خلق نيستند؟ آيا عوامل طبيعى و غير طبيعى واسطه نيستند؟ آيا هنگام بيمارى، طبيب را واسطه در مداواى بيمار نمى‌دانيم؟ آيا آب واسطۀ رفع تشنگى، غذا واسطۀ رفع گرسنگى، خورشيد وسيلۀ نور، آتش وسيلۀ سوزندگى و... نيست؟
پس از نگاه توحيد صحيح و انسان موحّد واسطه‌ها وسيله‌اى هستند كه از جانب خداوند هر كدام مأموريت خاصى را بر عهده دارند و آياتى نظير: «فَلاٰ تَدْعُوا مَعَ اللّٰهِ أَحَداً» 1به هيچ وجه دلالتى بر انكار واسطه ندارند بلكه در قرآن به اين حقيقت اشاره مى‌كند كه غير خدا را در نظام عالم مؤثر ندانيد و هر موجودى را كه به صورت مستقل صاحب اثر بدانيد با توحيد منافات‌دارد اما انسان موحّد، واسطه‌ها را بدون استقلال مى‌بيند و اثرى كه در مداواى بيمار پيدا مى‌شود و يا آب رفع تشنگى مى‌كند و يا حضرت عيسى مرده را زنده و يا مريض را شفا مى‌دهد اينها مؤثرند اما تأثير آن‌ها با اذن خدا مى‌باشد.
اگر خانۀ كعبه، حجرالاسود، سعى بين صفا و مروه و... مورد