19توجه و احترام مسلمانان است و به سوى آن‌ها نماز مى‌خوانند بدون ترديد معبود مسلمان‌ها سنگ و خاك و مكان نيست بلكه اين‌ها واسطه مى‌باشند چون آيه و نشانه براى رسيدن به خدامى باشند، چنان‌كه در سجده بر آدم نيز همين ملاك وجود داشته است.
پس وقتى يك سنگ يا يك مكان، نشانه و راه رسيدن به خدا باشد آيا وجود پيامبر بزرگوار اسلام نشانه و وسيله قرب و نزديكى انسان به خدا نمى‌شود؟ بنابر اين واسطه قراردادن موجودى خواه انسان باشد يا غير انسان، خواه دعا باشد يا عمل طبيعى، خواه مرده باشد يا زنده، در صورتى موجب شرك مى‌شود كه واسطه‌ها را در اثر بخشى مستقل بدانيم امّا اگر معتقد باشيم كه خداوند آن‌ها را براى رفع نيازهاى ما آفريده در اين صورت چون براى آن موجودات اثر مستقلى جز واسطۀ فيض بودن قائل نمى‌باشيم، عين توحيد است.
اگر به قرآن و اسماى الهى، به نماز و حج متوسل مى‌شويم عين توحيد است. چون خداوند دستور فرموده و در راستاى توحيد قرار دارد.
پس توسل به قرآن مجسّم و تجسم يافتۀ اسماى الهى و نماز و همۀ خوبى‌ها يعنى رسول خدا و حضرت على و اولاد ايشان با همان ملاك عين توحيد مى‌شود و انكار آن موجب انكار توحيد مى‌گردد بلكه يك نوع انحراف در انديشۀ توحيدى به شمار مى‌آيد.