17قهراً اگر مسلمانان به مقام پيامبر و ائمه و زندگى پس از مرگ آشنايى داشته باشند پاسخ مثبت مى‌دهند كه آنان مى‌توانند براى امت دعا نمايند؟! آيا خواندن چنين افرادى شرك است؟ اگر خواندن اين افراد در حال برزخ شرك است در حال حيات هم نيز بايد شرك باشد زيرا غير خدا را واسطه قرار داده و خوانده است؟ در حالى كه هيچ كس شرك نمى‌داند، زيرا اگر فرد زنده‌اى را به صورت مستقل و در عرض خدا بخواند شرك است.
پس معيار زنده يا مرده بودن نيست بلكه معيار شرك آن است كه فردى را در عرض خدا معبود گرفته و مورد خطاب قرار دهيم.
روشن است كه نسبت شرك دادن به فردى يا گروهى، به سليقه افراد نيست بلكه بايد معيار صحيح، قرآن يا رواياتِ صحيح باشد و اعمالى كه مسلمانان انجام مى‌دهند با معيار توحيد منطبق است نه معيار مشرك.
اگر كسى بگويد معيار شرك، واسطه بودن است و چون پيامبر و ائمه را واسطه قرار داده‌ايد شرك مى‌شود، پاسخ اين مطلب از گذشته روشن شد كه صرف واسطه بودن شرك نمى‌باشد زيرا خداوند پيامبران را واسطۀ بين خدا و خلق قرار داده اگر واسطه بودن علامت شرك باشد بايد خداوند دستور به شرك داده باشد. واسطه‌ها در صورتى موجب شرك مى‌گردد كه در مسير غير خدا باشد و واسطه را معبود خود بداند.