9«وبه يادآور زمانى را كه براى ابراهيم، اقامت و استقرار در خانۀ (خود) را مهيا وفراهم كرديم، و با او قرار گذارديم كه: خانۀ مرا براى طواف كنندگان و به پاى خيزانِ پرستشگر و يا ساكنان و راكعانى كه در برابر عظمتِ من پيشانى خود را بر خاك مى‌سايند، پاكيزه گردان.»
ابراهيم موظف شد خانه‌اى را كه صرفاً از آنِ خدا؛ يعنى در واقع از آن همۀ مردم شناسانده شده است، از هرگونه آلايشهاى ظاهرى و روحى پالايش كرده و پاكيزه‌اش گرداند.
طى احاديث متعددى به آهنگ كنندگان اين خانه و زُوّار و ديدار كنندگان بيت‌اللّٰه الحرام، ذيل يادكردِ اين دو آيه، توصيه شده است كه با تن و بدنى پاكيزه و پوشاك و جامۀ لطيف و جان و دلى پالوده از هرگونه آلودگى و پليدى و پلشتى، بر اين خانه درآيند. 1
امام صادق عليه السلام ذيل آيۀ «أَنْ طَهِّرٰا بَيْتِيَ...» فرمود: مشركان را از اين خانه بران و دور ساز. و همچنين فرمود: وقتى ابراهيم خانۀ خدا را بنا كرد، كعبه از دَم و نَفَسهاى مشركان كه با آن تماس برقرار مى‌كرد، به سوى خدا شِكوه آورد. خداوند به كعبه خاطرنشان ساخت: آرام باش كه در آخرالزمان گروهى را كه خويشتن را نظيف و پاكيزه و با كام و دهانى كه دندانهايش خلال و مسواك خورده است، به سوى تو گسيل مى‌دارم، مسواكى كه از شاخه‌هاى درخت برمى‌گيرند. 2
آرى بايد دل را از هرگونه آلودگى به هنگام ديدار و درآمدنِ بر بيت‌اللّٰه