25خانه رفت و آمد مى‌كنند.

و آن جا را پناهگاه مى‌دانند و محلّ اجتماع.

ابن قتيبه (متوفاى سال 276 هجرى) در تفسير آيۀ: وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثٰابَةً لِلنّٰاسِ ... نوشته است ¹: «أي معاداً لهم، من قولك: ثبت الى كذا و كذا: عُدْت اليه و ثاب اليه جسمه بعد العلّة، اى: عاد. أراد: انّ النّاس يعودون اليه مرّةً بعد مَرَّةٍ».

ابوالحسن على بن ابراهيم قمى، از علماى قرن سوم و چهارم هجرى در تفسير خود نوشته است. ²«فالمثابة: العَوْدُ اليه».

زمخشرى هم نوشته است: ³«مثابة للنّاس: مرجعاً للحجّاج» ، «والبيت اسم غالب للكعبة كالنجم للثّريا.»

شيخ طوسى ذيل آيۀ: وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثٰابَةً لِلنّٰاسِ... نوشته است: ⁴

بيت در لغت، منزل و مأوى است و در مورد شعر گفته مى‌شود: ابيات الشعر و در مورد منزل و مأوى، بيوتُ الناس.

بيت شعر را از آن جهت بيت گفته‌اند كه حروف و كلمات را فراهم آورده و در مجموعه‌اى گرد آورده است، همان طورى كه، بيت (خانه) اهل خانه و افراد خانه را در يك جا گرد مى‌آورد. ⁵