15را از كهن‌ترين و پيشتازترين اقوام،در تمدن به شمار مى‌آورند.
هنگامى كه كم‌كم اين دولت رو به ضعف گذاشت و از قدرت آن كاست، سرزمين‌هاى پيرامون آن جدا گرديده«آشوريان»مستقل شدند.
آشوريان در پى استقلال خود،آنچنان قدرت پيدا كردند كه در سال 1280 پيش از ميلاد،در دوران پادشاهى«تغلاب بلسّر»بر بابل چيره شدند و حاكميت آن را به دست گرفتند.آشوريان پس از به قدرت رسيدن،شروع به آزار عربها كرده و با آنان رفتارى زشت و ناپسند داشتند.عربها اين ستم و بيدادگرى را تحمّل نكرده و گروه بسيارى از آنان،همانند هر زمان ديگر به هنگام ظلم و بيدادگرى،از آن ديار مهاجرت كرده و به سوى جنوب جزيرة العرب و غرب آن رهسپار گرديدند.
شاسو (هكسوس) يا قوم عرب شرق يا عرب رعاة
در آن هنگام كه دولت حمورابى در بابل مستحكم و پابرجا بود،«هكسوس»در قرن بيست و سوم پيش از ميلاد مسيح عليه السلام از تنگۀ سوئز به مصر وارد شد و بر سمت دريايى آن سرزمين چيره گرديد و حكومتى را در آن منطقه براى خود ايجاد كرد.اين حكومت مركز دولت خويش را شهر«صان»قرار داد و نخستين پادشاهان آنان«سلاطيس»نام داشتند كه از سَرانِ خاندان هفدهم مصر بودند.عرب رعاة،همچنان در مصر باقى ماندند تا اينكه مَلِك«تُحُتْمُسْ»-پادشاه«طيبه»-در حدود سال«1700ق.م»آنها را از اين سرزمين راند.
از آنان آثار قابل ذكرى به جاى نمانده است و تنها آثارى كه مى‌توان نام برد، مجسمه‌هايى است از معبودهاى آنان،به ويژه از معبود«سوتيغ»كه همچنان باقى مانده است.گفته مى‌شود،فرعون دورانِ حضرت ابراهيم عليه السلام،كه عرب به او«سنان بن اشل»