89

هجرت ابراهيم عليه السلام از سرزمين بت پرستان

وَ نَجَّيْنٰاهُ وَ لُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بٰارَكْنٰا فِيهٰا لِلْعٰالَمِينَ(71) ¹

71 - و او و لوط را به سرزمين (شام) كه آن را براى همۀ جهانيان پر بركت ساختيم، نجات داديم.

بسيارى از پيامبران در طول عمر خود، براى اداى رسالت خويش اقدام به هجرت كردند كه از جملۀ آنها ابراهيم عليه السلام بود كه در آيات مختلف قرآن روى مسألۀ هجرت او تكيه شده است.

از جمله در سورۀ عنكبوت آيۀ 26 مى‌خوانيم: وَ قٰالَ إِنِّي مُهٰاجِرٌ إِلىٰ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ؛ «گفت من به سوى پروردگارم هجرت مى‌كنم كه او عزيز و حكيم است» و قرآن اين سخن را بعد از مسالۀ آتش‌سوزى ابراهيم عليه السلام در آنجا آورده است.»

حقيقت اين است كه رهبران الهى، هنگامى كه رسالت خويش را در يك نقطه به اتمام مى‌رساندند و يا محيط را آماده براى گسترش دعوت خويش نمى‌ديدند، براى اينكه رسالت آنها متوقف نشود دست به مهاجرت مى‌زدند و اين مهاجرت‌ها سرچشمۀ بركات فراوانى در طول تاريخ اديان شد، تا آنجا كه تاريخ اسلام از نظر ظاهر و معنا بر محور هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله دور مى‌زند و اگر هجرت نبود، اسلام در باتلاق بت‌پرستان مكه براى هميشه فرو رفته بود.