48كه عروه به سوى قريش برگشت، گفت: اى قبيلۀ قريش! من به سوى قيصر و كسرىٰ و نجاشى - دربار پادشاهى‌شان - مى‌رفته‌ام، به‌خدا قسم! هيچ پادشاهى را در ميان مردم خويش نديدم كه جايگاه محمد صلى الله عليه و آله را درميان اصحابش دارا باشد.
و در نقل ديگرى آمده است: هيچ پادشاهى را نديدم كه يارانش مانند اصحاب محمد صلى الله عليه و آله او را تكريم كنند، من مردمى را ديدم كه هرگز پيامبر صلى الله عليه و آله را تسليم نخواهند كرد.
«طبرانى» و «ابن حبان» در صحيحش از «اسامة بن شريك» نقل كرده‌اند: ما نزد پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بوديم و صدايى از كسى درنمى‌آمد و هيچ‌كس سخن نمى‌گفت: در اين هنگام گروهى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمده و پرسيدند: كدام بندگان نزد خدامحبوب‌ترند؟ حضرت‌فرمود:خوش‌خلق‌ترين بندگان.
نتيجه اين‌كه در اين‌جا به دو مسألۀ بزرگ، بايد توجه نمود:
1 - وجوب بزرگداشت پيامبر صلى الله عليه و آله و بالاتر دانستن رتبۀ او از ساير خلايق.
2 - ربوبيت را، تنها براى خدا دانستن و اعتقاد به اين‌كه خداوند در ذات، صفات و افعال يكتاست و اگر كسى اعتقاد داشته باشد كه كسى از مخلوقات در يكى از امور يادشده شريك خداوند است، مشرك گرديده است.
همان‌گونه كه مشركين اعتقاد داشتند بت‌ها شريك خدا