47جلو افتادن از پيامبر صلى الله عليه و آله و اسائۀ ادب نسبت به حضرت را به‌صورت سبقت گرفتن از ايشان در سخن، نهى نموده است، چنان‌چه «سهل بن عبداللّٰه» مى‌گويد: قبل از اين‌كه حضرت سخنى بگويد، چيزى نگوييد و هنگامى كه او سخن مى‌گويد خاموش شده و گوش فرا دهيد.
«اسامة بن شريك» نيز روايت كرده است: نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رفتم در حالى كه اصحاب در كنار او بودند و از هيچ‌كس صدايى درنمى‌آمد و از خصوصيات آن حضرت بود كه وقتى سخن مى‌گفت، اطرافيان سر به زير مى‌انداختند و صدايى از كسى برنمى‌خواست.
«عروة بن مسعود» نيز بيان مى‌دارد: هنگامى كه قريش در «عام القضية» او را به‌سوى رسول خدا فرستاد موارد عظيمى از تكريم اصحاب نسبت به حضرت ديده است، از جمله اين‌كه هنگامى كه حضرت وضو مى‌ساخت، براى تبرك از آب وضوى او، مى‌شتافتند و با يكديگر نزاع مى‌نمودند و هيچ آب دهان يا آب وضويى از حضرت به زمين نمى‌ريخت مگر اين‌كه اصحاب آن را با دست برمى‌داشته و بر صورت و بدن خويش مى‌ماليدند و هيچ مويى از حضرت بر زمين نمى‌افتاد مگر اين‌كه آن را برمى‌داشتند و هر امرى مى‌كرد به انجام آن مى‌شتافتند و در هنگام سخن گفتن پيامبر صلى الله عليه و آله صداى خويش را پايين مى‌آوردند و به خاطراحترام، نگاه‌تيز و مستقيم به حضرت نداشتند؛ هنگامى