121نويسنده در حرمت متعه به اين آيه استشهاد مى‌كند كه: «وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلاً أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَنٰاتِ الْمُؤْمِنٰاتِ فَمِنْ مٰا مَلَكَتْ أَيْمٰانُكُمْ مِنْ فَتَيٰاتِكُمُ الْمُؤْمِنٰاتِ » تا جايى كه مى‌فرمايد: «ذٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ وَ أَنْ تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَكُمْ وَ اللّٰهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ » ¹. خداوند در اين آيه كسانى را كه به سبب فقر نمى‌توانند ازدواج كنند راهنمايى مى‌كند كه با كنيزانشان ازدواج كنند و اگر كنيزى هم ندارد خداوند او را به صبر و شكيبايى مى‌خوانَد، در حالى كه اگر متعه حلال بود خدا او را به متعه ارشاد مى‌كرد.

پاسخ نويسنده اين است كه اين آيه در قرآن مجيد پس از آيۀ متعه آمده است كه همان آيۀ 24 سورۀ نساء است. خداوند سبحان مى‌فرمايد: «فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لاٰ جُنٰاحَ عَلَيْكُمْ فِيمٰا تَرٰاضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّٰهَ كٰانَ عَلِيماً حَكِيماً. وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلاً أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَنٰاتِ الْمُؤْمِنٰاتِ فَمِنْ مٰا مَلَكَتْ أَيْمٰانُكُمْ » ².