115اينكه به ازاى كامگيرى است، زيرا آنچه در ازاى منفعت قرار دارد اجر ناميده مى‌شود» (الجامع لاحكام القرآن ، ج 5، ص 129).
بخارى در صحيح خود، جلد 3، صفحۀ 1403 مى‌گويد:
«اُجورهنّ» به مفهوم «مُهورهُنَّ» است.
نويسنده پنداشته است كه متعه فرصت را براى مردان و زنان جوانِ آلوده مى‌گشايد تا تبهكاريهاى خود را به دين بچسبانند و اين موجب خدشه دار شدن چهرۀ دين و متديّنان مى‌گردد.
پاسخ به نويسنده چنين است كه اين ادّعا كاملاً بى دليل و بى ارزش است، زيرا زنان و مردان فاسد براى توجيه تبهكاريهاى خود نيازى به متعه ندارند و همواره از آموزشها و احكام دين دورند، پس چه چيز را به دين مى‌چسبانند؟
اگر زنان و مردان فاسدِ شيعى چنين مى‌كنند همانندهاى آنان در ميان اهل‌سنّت و ديگران چه خواهند كرد؟
اگر بپذيريم فاسقان شيعه به متعه‌اى مى‌پردازند كه به حليّت آن باور دارند، بدون هيچ ترديدى وضعى بهتر از سُنّيانى دارند كه به زنا مى‌پردازند كه حرمت آن اجماعى است.
اگر متعه ابزارى براى تبهكارى شود باز اين گونه نكاح حرام نمى‌گردد وگرنه نكاح دائم نيز حرام مى‌گشت، زيرا فاسقان و بدانديشان، نكاح دائم را نيز وسيله‌اى براى فسق و فجور خود مى‌گيرند، زيرا بعضى زنان آن را پوششى مى‌گردانند براى زنا و حرامزادگى، چنان‌كه پاره‌اى از مردم آن را وسيله‌اى براى كسب، با