109نكاح متعه در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله نيز حلال بود، امّا امثال اين محذورات از آن لازم نيامد؟ آيا اين محذورات در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله پيش آمده يا پس از آن؟ اگر در زمان رسول اكرم پيش آمده، حكايت از آن دارد كه مانعى در سر راه حليّت نكاح متعه وجود ندارد و اگر پس از زمان ايشان پديد آمده خود گوياى آن است كه رفتارهاى خطا خارج از اصل تشريع نكاح متعه است و به اصل نكاح زيانى وارد نمى‌سازد و اقتضاى حرمت آن را ندارد.
نويسنده پنداشته است از مفاسد متعه يكى نيز آن است كه دختران باكره بدون آگاهى پدرشان متعه مى‌شوند و پدرشان از آنها در امان نيستند و ناگاه پدر در مى‌يابد كه دخترش باردار است بى آنكه بداند از چه كسى؟
پاسخ به نويسنده آن است كه حليّت نكاح متعه مستلزم صحّت آن بدون اجازۀ ولىّ نيست، چنان‌كه حليّت نكاح دائم مستلزم صحّت اين نكاح بدون اجازۀ ولّىِ دختر باكره نخواهد بود، و از همين رو اخبار رسيده از امامان هدايت عليهم السلام به ضرورت اجازۀ ولىّ دختر بكر در ازدواج تأكيد دارد.
يكى از اين روايات، صحيحۀ بزنطى از امام رضا عليه السلام است: «باكره متعه نمى‌شود مگر با اجازۀ ولىّ خود» (وسائل الشيعه ، ج 14، ص 458).
ديگرى، صحيحۀ ابو مريم است از امام صادق عليه السلام كه فرموده است:
«باكره‌اى كه پدر دارد جز با اجازۀ پدرش شوهر نمى‌كند» (همان ، ج 14، ص 459).