12نزد پدرم آمد و در اين باره سؤال كرد، پدرم گفت: آن كنيز را قيمت كن يا بفروش و بهايش را نگهدار، آنگاه كسى را بفرماى تا بر فراز حجر ندا در دهد كه: ألا هر كس كه هزينۀ سفرش براى مخارجش نارسا است يا در راه سفر درمانده شده، يا طعامش تمام شده نزد فلان كس آيد، و آن منادى را بگو كه به ترتيب اوّل به اوّل و بحسب نوبت و بنسبت نياز از آن وجوه بايشان بدهد، تا ثمن كنيز پايان يابد. و در كتاب علل و قرب الاسناد نزديك بهمين معنى آمده است، و اخبارى ديگر بهمين مضمون در كافى در باب يا يهدى الى الكعبه ذكر شده.
و در كتاب علل از ابن الوليد از صفّار از ابراهيم بن هاشم از عبد اللّٰه بن مغيره از سكونى از جعفر بن محمّد از پدرش از على عليه السّلام آمده است كه فرمود: اگر مرا دو رودخانه مى‌بود كه زر و سيم بجاى آب از آن دو روان ميشد، چيزى هديّۀ كعبه نمى‌كردم، زيرا كه آن هديّه بدست حاجبان مى‌افتد و بمسكينان نمى‌رسد. و شهيد عليه الرّحمه اين حكم را تعميم داده و ساير مشاهد مشرّفه را مشمول اين كلام دانسته» .
2120-و همانا علّت آنكه قريش كعبه را (با آنكه بآن معتقد بودند) خراب كردند اين بوده است كه سيل از فراز كوهستانهاى مكّه بسوى ايشان روان ميشده و بدرون كعبه داخل ميگشته چندان كه در اثر هجوم سيل، كعبه شكست برداشته بوده است.
شرح: «غرض آنست كه قريش از سر عمد و سوء نيّت آن را ويران نساخته‌اند، بلكه كعبه بعلّت هجوم سيل شكست برداشته و شكافته شده بود، و بهمين جهت آن را ويران كرده‌اند و از نو بنياد نهاده‌اند» .
2121-و امام صادق عليه السّلام را از معنى قول خداى عزّ و جلّ « سَوٰاءً اَلْعٰاكِفُ فِيهِ وَ اَلْبٰادِ » باز پرسيدند، فرمود: سزاوار نبود كه براى خانه‌هاى مكّه درهائى