19
«أ»
آبار الأثايه
:اثايه(به فتح همزه و ياى مفتوح)، مأخوذ از«اثيت به»و به معناى سعايت و سخنچينى كردن از كسى است.گفته مىشود:اثابه،يأثو،و يأثي إثاوة و اثاية.
به همين دليل،عدهاى آن را به كسر همزه نقل كردهاند.
امروزه به نام«بئار الشفيّه»خوانده مىشود و عبارت است از چند چاه آب، كه بعضى از آنها هنوز هم آب دارند.
حدود 34 كيلومتر با«مسيجيد» (منصرف)،واقع در راه مدينه به بدر، فاصله دارد و در فاصلۀ حدود چهار كيلومترى راه شوسۀ منتهى به يمن واقع شده است.گفتهاند كه در آبار الأثايه مسجد نبوى وجود داشته است.نقشۀ اثايه.
آبار السّقيا:
-«سقيا».
آبار على يا«أبيار على»:
-«حليفه» و«ذو الحليفه».
آبار المدينة النبويّة:
-«بئر».
همچنين دربارۀ چاههايى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از آنها آب نوشيده است،رجوع كنند به واژۀ«بئر»يا نام هر يك از چاهها.
آره:كوهى است مشرف بر وادى فرع كه روستاهاى فرع،امّ العيال،مضيق، محضه،خضره و فغوه آن را در ميان گرفتهاند و حدود دويست كيلومتر با مدينۀ منوره فاصله دارد.در سيرۀ نبوى از آبادىهاى پيرامون اين كوه نام به ميان آمده است و به همين دليل ما نيز در اين فرهنگ از آن ياد كرديم.