28معاند لله و لرسوله (ص)، نعوذ بالله من الحرمان. 1
اما بزرگداشت مقام انبيا(عليهم السلام)، كنار قبورشان، به اين است كه زائر از راه دور و نزديك، تصميم به زيارت آن مىگيرد و بهسوى آنان مىآيد و هرگاه كنار [قبور] آنان آمد، سعى كند كه با ادب و احترام و خضوع و خشوع باشد و بكوشد با حضور قلب و چشم دل، آنان را ببيند؛ چون آنان، نه كهنه مىشوند و نه تغيير مىكنند. آنگاه خدا را چنانكه هست، سپاس بگزارد. سپس بر آنان درود بفرستد و براى اصحاب و تابعان آنان، طلب رحمت كند. پس از آن، به وسيله ايشان درباره قضاى حوائج و آمرزش گناهانش، به خدا توسل جويد و به آنها استغاثه كند و از آنها حاجات خود را بخواهد و يقين بداند كه خواستههايش برآورده خواهد شد؛ زيرا آنان، درِ گشوده خدايند و سنت خدا بر اين جارى شده است كه حوائج را با دست ايشان و به وسيله آنان، برآورده سازد.
و هركس از رفتن به [كنار قبور] آنان ناتوان باشد، مىتواند از دور، بر آنها سلام بفرستد و نيازهايش، از قبيل برآورده شدن حاجات، بخشايش گناهان و پوشيده شدن عيبهايش و همانند آن را ذكر كند؛ زيرا آنان بزرگوار و كريماند و كريمان، هيچگاه كسانى را كه از آنان سؤال كنند و به آنها توسل جويند و پناه برند، محروم نخواهند كرد.