33 الرَّأسَ بِلِسانٍ ذَرِبٍ أَي فَصِيحٍ فَقالَ: «أَعْجَبُ مِنْ اصْحابِ الْكهْفِ قَتْلِي وَحَمْلِي». ¹

به خدا سوگند من سر مبارك حسين(ع) را در آن زمان كه حمل مى‌شد، ديدم. من دمشق بودم. مقابل سر مبارك، مردى سوره كهف قرائت مى‌كرد تا اينكه به اين آيه رسيد: «آيا گمان كرده‌اى كه [سرگذشت] اصحاب كهف و رقيم [كه صدها سال خفتند و بيدار شدند] از آيات و نشانه‌هاى شگفت‌انگيز ما بود؟» راوى مى‌گويد: پس خداى متعال آن سر مبارك را به سخن آورد و با زبانى فصيح گفت: «شگفت‌انگيزتر از [سرگذشت] اصحاب كهف، شهادت من و حمل [سر] من است».

همچنين ابن عساكر از اعمش و او از «سلمة بن كهيل» آورده است كه گفت:

رأيت رأس الحسين بن علي رضي الله عنهما على القنا وهو يقول: فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللّٰهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ . ²و ³

سر مبارك حسين بن على(عليهم السلام) را ديدم كه بالاى نيزه بود، درحالى‌كه اين آيه شريفه را تلاوت مى‌فرمود: «پس به زودى خداوند شر آنها را از تو دفع خواهد نمود و او شنوا و داناست».

در كتاب «مختصر تاريخ دمشق» بعد از نقل روايت يادشده آورده است: