30برخى مانند «ازهرى»، سنت را مختص به شيوه صحيح دانسته‌اند ¹، ولى چنان‌كه گفته شد، بييشتر انديشوران علم لغت، اين اختصاص را نپذيرفته و تصريح به اطلاق آن كرده‌اند كه مصاديق آن در قرآن، به‌طور فراوان مشاهده مى‌شود؛ مانند: (سُنَّةَ اللّٰهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللّٰهِ تَبْدِيلاً) ² و (قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْ لَهُمْ مٰا قَدْ سَلَفَ وَ إِنْ يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِينَ ) . ³

چنان‌كه ملاحظه مى‌شود، اين واژه در سنتِ غلط و شيوه غيرمرضى استعمال شده است. در گفتار پيامبر گرامى اسلام(ص) نيز اين واژه، به‌طور مطلق در سنتِ صحيح و غلط به كار رفته است؛ چنان‌كه حضرت فرمود:

مَنْ سَنَّ في الإِسْلاَمِ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَهُ أَجْرُهَا وَأَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا بَعْدَهُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْقُصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَىْءٌ وَمَنْ سَنَّ فِي الإِسْلاَمِ سُنَّةً سَيِّئَةً كَانَ عَلَيْهِ وِزْرُهَا وَوِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا مِنْ بَعْدِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْقُصَ مِنْ أَوْزَارِهِمْ شَىْءٌ. ⁴

كسى كه سنت نيكى را در اسلام بنيان نهد، براى اوست پاداش آن و پاداش كسى كه به آن سنت تا روز قيامت عمل كند؛ بدون آنكه از پاداش آنان چيزى كم شود و هركه سنت بدى را ميان مسلمانان پايه‌گذارى كند، گناه آن و گناه هركه بدان عمل كند، بر عهده اوست؛ بدون آنكه از گناه آنان چيزى كم شود.

همچنين در روايتى ديگر آن حضرت فرمود:

لَتَتَّبِعُنَّ سَنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ شِبْرًا بِشِبْرٍ وَذِرَاعًا بِذِرَاعٍ حَتَّى لَوْ دَخَلُوا فِي جُحْرِ ضَبٍّ لَاتَّبَعْتُمُوهُمْ. ⁵