29

فصل دوم: واژه‌شناسى

براى پيشبرد اهداف تحقيق، شايسته است در ابتدا تعريف دقيق و روشنى از واژه‌ها و اصطلاحات اصلى پژوهش به دست داده شود تا در سايه تعاريف لغوى و اصطلاحى اين مفاهيم، بهتر بتوان به حدود موضوع پژوهش پى‌برد.

عناوين و اصطلاحاتى كه در اين بخش، بازشناسى مى‌شوند، عبارت‌اند از: سنت، اهل سنت، بدعت، مُبتدِع، مُبدَّع، بدعت مكفِّره، بدعت غيرمكفِّره، تشيع، عدالت، ضبط و ثقه.

1. سنت

الف) «سنت» در لغت

از نظر بيشتر لغت‌شناسان، اين واژه در لغت به‌معناى سيره، شيوه و روش است و شامل شيوه درست يا غلط، صحيح يا ناصحيح، خوب يا بد مى‌شود؛ چنان‌كه «جرجانى» نوشته است: «السنّة في اللّغة: الطريقة، مرضيّة كانت او غيرمرضيّة، والعادة». ¹ابن منظور نيز نوشته است: «السُّنَّةُ: السِّيرَةُ، حَسَنَة كانتْ او قَبِيحَة». ²