63خود را باز كرد و با ناخن‌ها و دندان‌هايش آن را كند. آيا بر عهده او چيزى است»؟ حضرت فرمودند: «چيزى بر او نيست. هركسى ممكن است چيزى پيدا نكند كه موى خود را كوتاه كند».
ضمير در «عنه» به حسين‌بن‌سعيد، در سند قبل، بازمى‌گردد. ايشان، عبدالله‌بن‌مسكان و محمد بن على بن شعبه حلبى از ثقات و معاريف‌اند. محمدبن‌سنان به دليل توثيق شيخ مفيد 1، اكثار روايت اجلا و تحت‌الشعاع قرار گرفتن تضعيفات ديگر، وثاقتش قابل اثبات است. در مورد طريق شيخ طوسى به حسين‌بن‌سعيد اهوازى بايد گفت: هرچند هر سه طريق مذكور در مشيخه 2 و طريق اول مذكور در فهرست 3 به دليل وجود افرادى كه توثيق خاص ندارند (حسين بن عبيدالله، احمد بن محمد بن حسن بن وليد و حسين ابن حسن بن ابان و ابن ابى‌جيد)، مشكل دارد، ولى طريق دوم فهرست، بى‌هيچ مشكلى، صحيح و معتمد است. علاوه بر اين، مرحوم شيخ طوسى، در مشيخه، براى روايات حسين‌بن‌سعيد از برادرش حسن از زرعه، طرق خاصى ذكر كرده كه همان طرق كلى مشيخه است. 4 بنابراين روايت صحيح و معتبر است.
از جهت دلالت روايت، مفروض سائل اين است كه براى استمتاع از نساء، نياز به تقصير است؛ لذا از لزوم كفاره براى زنى كه تقصير نكرده و براى عدم تمكين تلاش نموده، ولى موفق به منع زوج نشده است، پرسيده است. امام(ع) نيز چنين برداشتى را تقرير نموده و سخنى از لزوم طواف نساء نداشته‌اند. در اين روايت به