62 تقريب استدلال

اين روايت كه به دليل وجود راويان ثقه و جليل‌القدر، صحيح است ¹، به خوبى بيانگر اين است كه تقصير باعث حليت نساء مى‌شود. ويژگى خاص اين روايت اين است كه مورد ابتلا، نساء و استمتاعات است كه امام(ع) به دليل عدم تقصير مرد، كفاره را لازم دانسته‌اند و امتناع زن از تمكين را به دليل عدم تقصير، ستوده‌اند و اين خود شاهد خوبى بر اين مطلب است كه اگر حليت استمتاعات متوقف بر طواف نساء بود، لازم بود امام(ع) حكم را بيان كنند و جهل سائل را تقرير نفرمايند. ² بله، در اين روايت سخن از عمره تمتع نيست؛ بلكه عمره به صورت مطلق آمده است؛ ولى لااقل شامل عمره تمتع هست. اما راجع به عمره مفرده، بايد روايات ديگر را نيز از نظر گذراند ³ كه بحث آن خواهد آمد.

2. معتبره حلبى

وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدٍ الْحَلَبِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَهِ(ع) عَنِ امْرَأَةٍ مُتَمَتِّعَةٍ عَاجَلَهَا زَوْجُهَا قَبْلَ أَنْ تُقَصّ‍-ِرَ فَلَمَّا تَخَوَّفَتْ أَنْ يَغْلِبَهَا أَهْوَتْ إِلَى قُرُونِهَا فَقَرَضَتْ مِنْهَا بِأَسْنَانِهَا وَ قَرَضَتْ بِأَظَافِيرِهَا هَلْ عَلَيْهَا شَيْءٌ فَقَالَ لَا لَيْسَ كُلُّ أَحَدٍ يَجِدُ الْمَقَارِيض. ⁴

حلبى مى‌گويد: از امام صادق(ع) پرسيدم: «زنى عمره تمتع انجام داده، ولى قبل از آنكه تقصير نمايد، همسرش به سراغ او مى‌آيد. از آنجا كه زن هراس داشت كه همسرش بر وى غلبه كند و با وى وطى نمايد، موهاى بسته شده