61وثاقت وى نمى‌توان اقامه كرد. برخى، روايت اجلا را وجهى براى اثبات وثاقت وى بر شمرده‌اند ¹، ولى انصاف اين است كه نقل اجلا به اندازه‌اى نيست كه اطمينان به وثاقت وى را به دنبال داشته باشد.

بنابراين روايت از جهت سند، معتبر نيست؛ از اين‌رو در برخى كتب، از اين روايت به خبر عمربن‌يزيد تعبير شده است. ² با اين حال، در كنار روايات ديگر، شاهد خوبى محسوب مى‌شود.

دسته سوم: رواياتى كه تقصير را مجوز استمتاع از نساء دانسته است:

1. صحيحه حلبى

عَلِيُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللهِ(ع) جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي لَمَّا قَضَيْتُ نُسُكِي لِلْعُمْرَةِ أَتَيْتُ أَهْلِي وَ لَمْ أُقَصّ‍-ِرْ قَالَ عَلَيْكَ بَدَنَةٌ قَالَ قُلْتُ إِنِّي لَمَّا أَرَدْتُ ذَلِكَ مِنْهَا وَ لَمْ تَكُنْ قَصَّ‍-رَتِ امْتَنَعَتْ فَلَمَّا غَلَبْتُهَا قَرَضَتْ بَعْضَ شَعْرِهَا بِأَسْنَانِهَا فَقَالَ رَحِمَهَا اللهُ كَانَتْ أَفْقَهَ مِنْكَ عَلَيْكَ بَدَنَةٌ وَ لَيْسَ عَلَيْهَا شَيْء. ³

حلبى مى‌گويد: به امام صادق(ع) عرض كردم: «فدايت شوم! من وقتى اعمالم را به پايان رساندم، پيش از تقصير، با همسرم نزديكى كردم». حضرت فرمود: «يك شتر به عنوان كفاره بر تو واجب است». گفتم: «وقتى من از همسرم درخواست نزديكى كردم، چون تقصير نكرده بود، درخواست مرا نپذيرفت. اما وقتى او را مجبور كردم، با دندان هايش مقدارى از موهايش را بريد». حضرت فرمود: «خداوند او را بيامرزد. او فقيه‌تر از تو بود. بر عهده تو يك شتر است، اما چيزى بر عهده او نيست».