40خواست از در مسجد خارج شود، به سجده افتاد و سپس رو به كعبه كرد و فرمود:.... .
برخى فقها اين روايت را در شمار ادله استحباب طواف وداع بعد از مناسك حج، ذكر كرده‌اند 1؛ ولى همان‌طور كه بيان شد، تعبير «ودع البيت» ظهور در انجام طواف وداع ندارد.
روايت سوم: صحيحه على‌بن‌مهزيار
عِدةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمدٍ وَ أَبُو عَلِي الْأَشْعَرِي عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِي الْكُوفِي عَنْ عَلِي بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ عَلِي بْنِ مَهْزِيَارَ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ الثانِيَ(ع) فِي سَنَةِ خَمْسٍ وَ عِشْرِينَ وَ مِائَتَيْنِ وَدعَ الْبَيْتَ بَعْدَ ارْتِفَاعِ الشمْسِ وَ طَافَ بِالْبَيْتِ يَسْتَلِمُ الركْنَ الْيَمَانِي فِي كُل شَوْطٍ... . 2
على‌بن‌مهزيار مى‌گويد: «در سال 225 ه .ق امام جواد(ع) را ديدم كه بعد از بالا آمدن خورشيد، با كعبه وداع نمود و طواف كرد در حالى‌كه در هر شوط، ركن يمانى را لمس مى‌نمود... .
اين روايت كه از جهت سندى صحيح محسوب مى‌شود 3، گرچه بر انجام طواف در هنگام وداع از طرف امام جواد(ع) دلالت دارد، ولى روشن نيست كه اين وداع مربوط به مناسك حج است يا عمره و چون روايت در صدد نقل فعلى از امام معصوم(ع) است، اطلاق ندارد و از اين‌رو براى اثبات مشروعيت طواف وداع در عمره، قابل تمسك نيست.